Dit was een overgangsetappe met 107 km dalen,of zo goed als. Van 750 waar ik gisteren zen geëindigd tot 0 waar ik nu zen. Beter kon ik het nie uitleggen. Wel is zalig om tijdens te fietsen is de natuur echt onder de loep te nemen. Opnieuw een heel ander decor dan de andere dagen en als je ff niet oplet dan verandert da hier gelijk een fata morgana. Nu zijn de rotsen wat vaster, er zit meer structuur in. Niet het ruwe van enkele dagen geleden,nu lijkt het alsof ze door een kunstenaar daar geplaatst zen. Blauw onderaan,grijs in het midden en hemelsblauw bovenaan. Was vrij snel in andalsnes dus ik had nu eens tijd om de stad in te trekken. Na een spaghetti bol te hebben verorberd,nu richting het water. Terwijl ik dit schrijf zit ik op een terras naar het schilderij te kijken met een zacht briesje en heeeeeeel veel meeuwen(S zou het hier geweldig vinden)die geweldig kunnen krijsen en kleine vogeltjes die zoeken naar de restjes op tafel. Dit niet te lang volhouden want morgen is het D day. De reden waarom ik zen gekomen, de trollstigen. Een col buiten categorie. Niet alleen de klim maar de omgeving is adembenemend. Alé op alle foto's en beeldmateriaal. De drang om in het water te springen is enorm maar ik denk niet dat ze de naaktheid van een Belg zullen apprecieren. Dus maar braaf blijven zitten en het watertje(die trouwens overal gratis is,Fontje zou het hier geen 2 dagen volhouden) rustig leeg drinken terwijl de meeuwen ongestoord hun liefdesdans niet ontspringen. Over de kamer kan ik wel heel kort zijn. Zal er niet verloren in lopen maar heb wel een hele chalet voor mij alleen,met keuken,zithoek en 3 toiletten en 2 douches,sterk contrast met waar ik moet in maffen zé. Ik ga afsluiten en richting hostel trekken om er morgen weer tegenaan te kletsen. Bye bye Pinoalkol