Om mijn rit samen te vatten. Eerst 10 km klimmen langsheen tramsporen, Nadien 40 km onverharde wegen en dan 64 km langs een drukke steenweg. Da eerste viel al bij al mee, nie veel trams op zondag maar soms wel is moeten laveren tussen de sporen... Het 2de was een succes, zonder meer, zo kan ik zeggen dat ik met koersfiets afdalingen heb gedaan die Nys neemt tijdens zijn MTB carrière. Maar hij moet wsl nooit is af stappen om stenen zo groot als het hoofd van wijlen Jean-Luc te vermijden,dus die carrièremove kan ik nu ook op mijnnen buik schrijven. Na 30 km komt het wel een beetje je strot uit en als er maar geen einde aan lijkt te komen kan ne mens al is gefrustreerd geraken,zelfs op verlof! Toen eindelijk een asvaltbaan mij voor de wielen schoot bleek ik die nie te moeten nemen maar rechtdoor doorheen weer een steentjes groeve. Maar aan alle eindes van de tunnels kwam nu ook het licht schijnen. Den 4 richting gjovik, drukke weg met maar smal pad voor fietsers, afgekeken van de Fransen. Een klim van om en bij de 8 km scheiden mij van een wel verdiende douche. Bleek die klim nu net het begin te zijn van een ferme patat!!! Zich concentreren op de auto's,klimmen,drinken en tervergeefs naar schaduw zoeken. Nie makkelijk. En laten we eerlijk zijn,enkele ferme patatten, ne hele zak frieten op het laatste!!! Wie dit avontuur wil meemaken moet daar maar ook tegen kunnen. En ja mensen, Pino did it again. Autostrade!!! Alhoewel die nie zo is zoals bij ons zé. En niemand die tutuut deed,kan nie zoveel kwaad gedaan hebben. En het was maar een traject van 5 km in volle afdaling. I survived! Finaly home, toilet gedaan en dan naar peppes pizza,waar dak zondag overheerlijke pizza heb gegeten maar vanaf nu alleen maar gezonde kost. Zalm salade en groot glas water. Nog yoghurt gaan kopen en water en ikke vol goede moed naar hostel om dodo te gaan doen. Ps: de zon brandt hier nog steeds!! Nie te doen! Pino.no